Een bijzondere ontwikkeling. Afgelopen zaterdag, 18 augustus 2012, in de Volkskrant. Een aardig en opvallend artikel van Hidde Boersma. Gaat DNA straks de harde schijf vervangen? Het blijkt dat het al mogelijk is informatie, als bijvoorbeeld een boek, vast te leggen op synthetisch DNA. Het biedt een enorme opslagcapaciteit van wel 5,5 petabyte (5,5 miljard megabyte) per kubieke millimeter. Snel te kopiëren en zeer duurzaam van karakter. Goed toegankelijk maken, snel kunnen uitlezen blijkt echter nog de uitdaging. Maar goed, het lijkt mij dat ook daarvoor, binnen niet al te lange tijd, een oplossing zal worden gevonden. Het is (nu) dan ook vooral geschikt voor informatie die eeuwenlang mee moet gaan, zonder dat die al te vaak moet worden uitgelezen, zo schrijft Boersma.

Een nieuwe vorm van duurzame informatieopslag is dus in ontwikkeling. Voorlopig nog geen dagelijkse praktijk. Moeilijk ook om je er nu al iets bij voor te stellen. Toch nodigt het uit de fantasie de vrije loop te laten. Wat dacht je van een nationaal e-depot ter grootte van een luciferdoosje of misschien wel speldenknop. Het zet je opnieuw aan het denken. Opslagcapaciteit speelt geen rol meer, dus kunnen we voortaan alles bewaren. Of liever toch niet? Wat gaan we doen met deze nieuwe opslagmogelijkheid? Hebben we het eigenlijk wel nodig? Wat zijn de echte voordelen ervan? Ben benieuwd naar jullie reacties.

Misschien duurt het nog maar een paar jaar voordat het er is. En dat in een tijd waarin verschillende organisaties nog steeds bezig zijn het papieren archief op orde te krijgen, andere organisaties stoeien met de opslag en toegankelijkheid van informatie in diverse applicaties, een tijd waarin traditionele computerschijven vol raken door ongecontroleerde informatieopslag, servercapaciteit bij instanties explosief groeit, etc. etc. 

Straks hebben we DNA!

In ieder geval een aardige ontwikkeling om te blijven volgen.

Leuk vak hebben we toch.

De Voorsprong,

John Gerse