Deel 2, het mythische jaren ’90 rapport.

De Coopers & Lybrand studie over zoektijden van werknemers naar informatie, is een mythisch rapport uit de jaren negentig van de vorige eeuw te noemen. Iedereen heeft het erover, maar niemand heeft het ooit gezien. Wel hebben we allemaal artikelen gelezen, die zich beroepen op de zoektijden uit dit rapport. 

Ook ik heb kort gezocht naar dit rapport, maar kwam al snel, mede door een blog (http://www.scan123.com/blog/index.cfm/2012/9/28/The-Infamous-Cooper... ) tot de conclusie dat verder zoeken zonde van de tijd is. Er is al vaak naar gezocht, niemand heeft het ooit gevonden, hooguit gesproken met mensen die het rapport ooit gezien en gelezen hebben. Volgens dezelfde principes leeft Elvis ook nog steeds…

Mocht het rapport wel daadwerkelijk hebben bestaan, dan nog is het vandaag de dag niet meer bruikbaar. Het betreft een studie van voor de eeuwwisseling, oftewel ook lang voor de complete overname van google op ons zoekgedrag. Ook werkten we toen veel minder dan vandaag de dag met digitale systemen… Sterker nog ik kreeg mijn eerste e-mailadres pas in het jaar 2000.  Tijden zijn veranderd en zoektijden dus ook.

Wel zijn er nog veel artikelen en rapporten beschikbaar die zich beroepen op deze bron van Coopers en Lybrand. (onder andere: http://www.halfile.com/pdfdocs/Paper_vs_Digital.pdf en

http://www.edge.com/downloads/Edge%20ROI%20Document%20Management.pdf   beide niet gedateerd) Daarom besteed ik in mijn onderzoekje ook aandacht aan welke bronnen een auteur heeft gebruikt. Noemt hij dit rapport en tegelijkertijd benoemt hij niet dat het niet langer bruikbaar is, dan zijn de resultaten van dat betreffende artikel voor mij ook niet langer bruikbaar. Streng, jazeker, maar deze zoektocht moet vooral niet te makkelijk worden ;-)

PS: vanmiddag ging het op twitter ook al over mythische rapporten over digitale duurzaamheid uit de jaren negentig en nul, die nu niet meer raadpleegbaar zijn. De ironie!