Digitale dienstverlening aan de klant-wat moet er bewaard worden?

Digitale dienstverlening aan de klant is een hot item binnen de overheid. Hoe gaan we echter om met de informatie die door de klant via digitale weg aan de overheidsinstellingen wordt aangeleverd? Een voorbeeld ter illustratie: de klant vraagt via een websiteapplicatie studiefinanciering aan. Op het eindscherm van deze applicatie krijgt de klant zijn ingevulde gegevens te zien. De klant accordeert en de gegevens komen via een "string" bij overheidsorgaan binnen en de gegevens worden automatisch (zonder menselijke tussenkomst) in het desbetreffend informatiesysteem verwerkt en ook de beschikking wordt via het systeem gegenereerd en naar de klant verzonden. Wat moet er nu van de klant bewaard worden?
Sowieso de gegevens in het informatiesysteem, maar ook de "strings"? Deze zijn immers gelijk aan de gegevens die in het systeem staan en immers wat in systeem staat is rechtstreeks door de klant zelf in systeem geplaatst dmv "strings". Systeem is brondocument?! Graag jullie reactie.

Weergaven: 380

Hierop reageren

Berichten in deze discussie

Volgens mij moet je minstens in staat zijn om het 'document' (tussen aanhalingstekens omdat het fluïde is) zoals de burger het heeft ingestuurd en het 'document' zoals je dat naar hem hebt terug gestuurd te reproduceren.
Aan alleen data heb je niet genoeg, omdat op formulier of brief informatie zou kunnen staan die, in het extreemste geval, de data in het systeem een tegenovergestelde betekenis kan geven. (Een antwoord Ja, kan ook Nee betekenen, als de vraag 'verkeerd' gesteld is.)

Voor het webformulier betekent dat globaal een van de volgende twee mogelijkheden:
1. je zorgt dat je het ingevulde formulier kunt reproduceren mbv de ingevulde, verzonden en goed gearchiveerde data en de (gearchiveerde) stylesheets ca van het formulier

of

2. je zorgt dat je naast de data een 'schermafdruk' (bijvoorbeeld in pdf) maakt van het ingevulde en verzonden formulier en dat archiveer je netjes in een dms/rma.

Aangezien ik aanneem dat de beschikking als een ouderwets document verzonden wordt, zal dit ook als document (in pdf) bewaard moeten blijven in het dms/rma. En wel zodanig dat er een onlosmakelijke relatie gelegd s met het aanvraagformulier. (Buzzword: zaakgericht archiveren)

Wat er verder in het informatiesysteem gebeurt, wijkt volgens mij niet af van wat er zou gebeuren als een formulier op papier wordt ingediend en de data worden overgetypt.
Hallo Ingmar,

Bedankt voor je reactie. Volgens mij is moment van capture het moment dat de gegevens van de klant in het informatiesysteem terechtkomen. De gegevens komen via webservice binnen en worden direct in informatiesysteem geplaatst. Is het dan niet voldoende om in informatiesysteem aan te geven van wie gegevens afkomstig zijn en wanneer? De klant vervult hier immers zelf de rol van medewerker. En hij heeft zelf invloed op de gegevens die hij heeft ingevoerd. Hij krijgt bevestigingscherm, waarvan hij de inhoud ook kan afdrukken (vergelijk met boeking van een reis via internet). De gegevens worden rechtstreeks in systeem verwerkt. Als je als overheidsorgaan kunt aangeven dat digitale dienstverlening zodanig ingericht is dat er sprake is van digid, beveiligde internetverbinding, er geen manipulatie mogelijk is, de webformulieren zo ingericht zijn dat bepaalde gegevens gecontroleerd worden en verplicht zijn, de gegevens rechtstreeks in informatiesysteem(die aan archiefwettelijke voorwaarden voldoet) geplaatst en verwerkt worden, waarom zou je dan nog een afschrift van website of formulier moeten bewaren? Overigens worden de beschikkingen (output) digitaal gearchiveerd en middels identificerend kenmerk aan klant en informatiesysteem gekoppeld.
Hmm, lastig, lastig ;-)

Ik neig er toch naar om te zeggen dat je dan minstens zelf ook een 'kopie' van dat bevestigingsscherm moet hebben (als dat toch genereerd wordt, zou dat moeten kunnen). Het lijkt me dat de burger dat beschouwt als het 'document' dat-ie heeft ingestuurd.
Het is ook niet zo dat de burger 'rechtstreeks' in jullie informatiesysteem werkt, want er zit minstens een webservice tussen die (waarschijnlijk een XML-) bestand maakt en verstuurd. Vandaar dat ik eerder zei: als je samen met dat XML-bestand het formulier zoals de burger het heeft ingevuld kunt reproduceren, ben je er ook.

Overigens deze opsomming is ook nog niet zo simpel om te realiseren:

Als je als overheidsorgaan kunt aangeven dat digitale dienstverlening zodanig ingericht is dat er sprake is van digid, beveiligde internetverbinding, er geen manipulatie mogelijk is, de webformulieren zo ingericht zijn dat bepaalde gegevens gecontroleerd worden en verplicht zijn, de gegevens rechtstreeks in informatiesysteem(die aan archiefwettelijke voorwaarden voldoet) geplaatst en verwerkt worden

Want je moet dit niet één keer doen, je moet op ieder moment kunnen aantonen hoe al die aspecten op ieder ander moment in het verleden werkten. Waarschijnlijk moet je dus niet alleen iedere wijziging bijhouden, misschien moet je ook wel iedere oude situatie kunnen 'herstellen'.
Genoemd voorbeeld is een voorbeeld van slechte architectuur. Het is ongewenst dat klanten rechtstreeks in backofficetoepassingen muteren. Een aanvraag studiefinanciering is een zaak en hoort in het zaaksysteem, de aanvraag hoort als document in het zaakdossier. Dat vervolgens het backofficesysteem automatisch wordt bijgewerkt is prima. Maar de beschikking hoort ook weer in het zaaksysteem te worden opgeslagen.
De klant hoort via MijnZaken op MijnIBG.nl en MijnOverheid.nl deze zaak weer terug te zien, inclusief aanvraag en beschikking.

Antwoorden op discussie

RSS

© 2024   Gemaakt door Marco Klerks.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Algemene voorwaarden