De toelichting van SLC 4.1.14 noemt twee documenttypen:

1. RI&E waarin daadwerkelijk gevaarlijke stoffen worden geanalyseerd of geïnventariseerd: Procestermijn nihil: de 40 jaar gaat lopen na vaststellen RI&E;
2. Incidenten met contact met gevaarlijke stoffen: “De bewaartermijn is afhankelijk van het dienstverband van de betrokken werknemer” (citaat uit de toelichting op SLC 4.1.14). Alleen voor de documenten die deel uitmaken van een concrete zaak ‘contact met gevaarlijke stoffen’ geldt, dat ze 40 jaar na einde dienstverband vernietigd kunnen/moeten worden.

We kunnen in p-dossiers dus wel relevante documenten selecteren waar het gaat om concrete incidenten, maar niet waar het gaat om potentiële incidenten, bijv. n.a.v. het behalen de asbestcertificaten.
Persoonsdossiers kunnen sowieso niet 40 jaar bewaard blijven, een generieke regeling voor medewerkers die met gevaarlijke stoffen in aanraking kunnen komen, is dus op basis van de Selectielijst niet mogelijk. 

Hoe zorg je er dan voor dat wanneer een ex-medewerker na zijn dienstverband alsnog ziek wordt ten gevolge van contact met schadelijke stoffen tijdens zijn dienstverband, de gemeente relevante documenten uit het personeelsdossier van persoon in kwestie nog achter de hand heeft?

Wij zijn heel benieuwd hoe P&O of de OR bij andere gemeenten hiermee omgaan. Denk bijvoorbeeld aan Rotterdam waar veel toezichthouders in de haven en in Europoort werkzaam zijn, of in Oost-Brabant waar ook veel chemische bedrijven geconcentreerd zijn.